بازجویی و تهدید زندانیان سیاسی عرب محکوم به حبس ابد در زندان شیبان احواز

روز سه شنبه ۱۵ اکتبر چهار زندانی سیاسی عرب محکوم به اعدام از زندان شیبان (زندان مرکزی احواز) به سلول‌های انفرادی در زندان سپیدار منتقل شدند. در شرایطی که همواره اخبار زندانیان عرب با بایکوت خبری و رسانه‌ای در رسانه‌های جریان اصلی مواجه ‌بوده و هست، اما اکنون به لطف وجود اینترنت و رسانه‌های اجتماعی و مؤسسات و فعالان حقوق بشری احوازی، خبر انتقال چهار زندانی عرب احوازی از روز سه‌شنبه تاکنون انتشار گسترده‌ای داشته است.

متعاقب آن یک روز بعد منابع حقوق بشری احوازی خبر دادند که تعدادی از زندانیان سیاسی عرب محکوم به حبس ابد در زندان شیبان، مورد بازجویی و تهدید قرار گرفته‌اند.
انتشار گسترده خبر انتقال و خطر اعدام قریب الوقوع چهار زندانی، شائبه آزار و شکنجه روحی زندانیان تحت بازجویی را تقویت می‌کند.

رژیم سفاک جمهوری اسلامی ایران که همواره در سکوت مطلق خبری و بدون دادن فرصت و حق آخرین دیدار خانواده‌ها با عزیزان در بندشان؛ آنان را به چوبه‌های دار سپرده است، بطوریکه حتی پس از قتل زندانیان عرب از تحویل پیکر آنان یا حتی حضور خانواده در زمان به خاک سپردن آنان توسط نیروهای امنیتی، خودداری و ممانعت بعمل آورده، -بطوریکه خانواده بسیاری از اعدامیان تا امروز نیز از محل دفن عزیزانشان‌ بی‌اطلاعند-
اکنون با این حجم از انتشار خبر انتقال چهار زندانی عرب از زندان شیبان به زندان سپیدار احواز به وحشت افتاده!

آنچه درخصوص این سلسله بازجویی‌ها مسلم است، خشم مسؤولان زندان از رسوائی‌شان پیش از ارتکاب جنایت است. خشم از اینکه نتوانستند مانند هربار بطور مخفیانه و در سکوت خبری جان عزیزانمان را بگیرند.
از سوی دیگر بدلیل ترس از هرگونه اعتراض به اجرای احکام ظالمانه اعدام یا احتمال شورش در زندان، از شکنجه روحی و تهدید زندانیان، بعنوان اقدامات پیشگیرانه استفاده می‌کنند.

سازمان دفاع از حقوق بشر احواز ضمن محکوم کردن بازجویی، آزار و شکنجه روحی و جسمی زندانیان و محکوم کردن احکام ضد بشری اعدام، بر حقوق زندانیان محکوم به اعدام و خانواده‌هایشان تأکید می‌کند.
این حقوق که طبق قوانین بین‌المللی به رسمیت شناخته شده‌اند، عبارتند از:

۱. حق زندانی برای دیدار با خانواده پیش از اجرای حکم اعدام: این حق در چارچوب اصول حقوق بشر از جمله ماده 10 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) که ایران نیز به آن متعهد است، بیان شده است. این میثاق بر حفظ کرامت انسانی زندانیان تأکید دارد.

۲. تحویل پیکر زندانی پس از اعدام: جلوگیری از تحویل پیکر و یا اطلاعات مربوط به محل دفن می‌تواند نقض کنوانسیون بین‌المللی حمایت از تمامی اشخاص در برابر ناپدیدسازی قهری باشد که بر منع ناپدیدسازی قهری و الزام به اطلاع خانواده از سرنوشت افراد تأکید دارد.
۳. منع ناپدیدسازی قهری: طبق کنوانسیون منع ناپدیدسازی قهری، هرگونه بی اطلاعی خانواده و جامعه بین‌المللی از سرنوشت شخص، نقض صریح معاهدات بین‌المللی و اصول حقوق بشر است.

بر این اساس، سازمان دفاع از حقوق بشر احواز از تمامی نهادهای بین‌المللی و حقوق بشری درخواست می‌کند تا با تحت فشار گذاردن جمهوری اسلامی ایران، از این رژیم بخواهد تا به اعدام‌ها بعنوان بی‌رحمانه‌ترین، غیرانسانی‌ترین‌ و تحقیرآمیزترین شیوه مجازات و نقض فاحش حقوق بشر از جمله حقوق زندانیان و خانواده‌های آنان، پایان دهد.